11 ژانویه 2023 - مطالعه ی اخیراً منتشر شده در مجله ی دیابت نشان می دهد که لیراگلوتاید ضربان قلب بیماران دیابتی را در طول انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) افزایش نداده و منجر به افزایش دوز بلاکرهای بتا برای این بیماران نمی شود.

محققان نوشتند: همچنین بر فشار خون (BP) تأثیری نداشت و کارآیی بهتری در کاهش سطح قند خون بدون رویدادهای هیپوگلایسمی اضافی، نشان داد.

بیماری قلبی عروقی، به ویژه انفارکتوس حاد میوکارد، علت اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری در جهان است. بیماران دیابتی در مقایسه با بیماران غیر دیابتی در معرض خطر بیشتری برایAMI (افزایش 2 تا 4 برابری) و مرگ و میر قلبی عروقی، هستند.

مطالعات نشان داده اند که آگونیست های گیرنده پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1RAs) باعث کاهش مرگ و میر ناشی از همه علل و علل قلبی عروقی در بیماران دیابت نوع 2 (T2D) می شوند. افزایش احتمالی ضربان قلب مانع از استفاده ی زودهنگام از این داروها در بیماران AMI می شود. برخی از مطالعات تجربی با مدل‌های حیوانی AMI و بیماران نشان داده‌اند که لیراگلوتاید، یکی از داروهای گروه GLP-1RA، می‌تواند جریان مجدد عروق کرونر را در طول مداخله ی عروق کرونر از راه پوست، و عملکرد بطن چپ را بهبود بخشد.

دکتر Qianyi Li، و همکارانش از بیمارستان Xinhua، و دانشکده پزشکی دانشگاه شانگهای Jiao Tong، در چین، در یک مطالعه گذشته نگر به بررسی این موضوع پرداختند که آیا استفاده از لیراگلوتید در بیماران AMI در اوایل زمان بستری شدن در بیمارستان باعث افزایش ضربان قلب می شود یا خیر.

این مطالعه شامل 200 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد از سال 2020 تا 2021 بود. آنها به سه گروه تقسیم شدند:افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با داروی لیراگلوتید(46 نفر)، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان داروهای دیابت بغیر از لیراگلوتید(42 نفر) و افرادی که به دیابت نوع 2 مبتلا نبودند(112 نفر). پیامد اولیه ی مطالعه، تفاوت در ضربان قلب بود. پیامدهای ثانویه تفاوت در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بود.

بر اساس این مطالعه، محققان نتایج زیر را گزارش کردند:

· در زمان بستری، تفاوت معنی داری در ضربان قلب افراد در روز قبل از اولین تزریق لیراگلوتاید و قبل از ترخیص، در بین سه گروه وجود نداشت.

· همچنین تفاوت معنی داری در ضربان قلب بیماران دیابتی مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با افرادی که در طول مدت بستری در بیمارستان از لیراگلوتاید استفاده می کردند، وجود نداشت.

· هیچ تفاوتی در دوزهای بتابلوکر در بین سه گروه وجود نداشت.

· لیراگلوتاید بر فشار خون در طول انفارکتوس حاد میوکارد تأثیری نداشت.

این یافته‌ها نشان داد که لیراگلوتاید نه تنها ضربان قلب را در بیماران AMI افزایش نمی‌دهد، بلکه بر BP نیز تأثیری ندارد. لیراگلوتاید کارایی بهتری در کاهش قند خون بدون رویدادهای هیپوگلایسمی اضافی داشت.

محققان نوشتند: ما دریافتیم که لیراگلوتاید می‌تواند به‌طور ایمن در اکثر بیماران دیابتی در طول AMI استفاده شود، به جز در بیماران با کسر جهشی بطن چپ کاهش یافته (LVEF). GLP-1RA می تواند عوارض جانبی عمده قلبی عروقی را در بیماران دیابتی کاهش دهد.

آنها نتیجه گیری کردند که "مصرف لیراگلوتاید در بیمارانAMI در اوایل زمان بستری شدن در بیمارستان یا قبل از ترخیص ممکن است مزایای بیشتری برای بیمارانی که در معرض خطر بسیار بالای بیماری قلبی عروقی شریان‌اسکلروتیک ثانویه هستند، داشته باشد، با این حال نیاز به کاوش‌های بیشتر وجود دارد."

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/liraglutide-does-not-impact-heart-rate-or-bp-in-diabetes-patients-during-acute-mi-study-122749